“Al jong mee op pad”
Op dit moment zit Anoushka nog midden in haar studies Bouwkunde. Haar doel: haar master als ingenieur op zak steken. Maar de wereld van de woningbouw, die kent ze ondanks haar jonge leeftijd al vanbinnen en vanbuiten.
“Mijn vader heeft altijd in de wegenbouw gewerkt. Vroeger kon je ook nog probleemloos vrienden gaan helpen bij het bouwen. Toen ging ik al vaak mee op pad. Als klein meisje hielp ik hem met de klinkerwerken. En toen ik zo’n tien jaar was, stond ik mortel te maken tijdens de bouw van mijn ouderlijk huis.”
“Mama ging speciaal de nachtpost doen voor mijn studies”
“Samen met mijn man – die ruwbouwaannemer is – heb ik jarenlang heel wat woningprojecten mee helpen opstarten en begeleiden. Eigenlijk ben ik dus al heel mijn leven bezig met bouwen. Alleen heeft het tot in 2018 geduurd tot ik besloot om mijn ervaring ook te koppelen aan een diploma in de bouw.”
“Ons zoontje was zeven maand oud toen ik begon met mijn studies. Tijdens mijn studies werd ik zwanger van ons tweede zoontje. Niet evident, maar ik had er meteen het volste vertrouwen in. Mijn ouders zijn een ongelofelijke hulp. Mijn mama ging zelfs speciaal de nachtpost werken, zodat ik kon gaan studeren en onze zoontjes niet de hele dag naar de crèche moesten.”
“Je extra laten gelden als vrouw werkt averechts”
Na een succesvolle stage besloten we om Anoushka aan te stellen als werfleider. “Dat lijkt misschien vreemd als je weet dat ik nog bezig ben met mijn studies. Maar ik heb altijd tussen de mannen gestaan op de werf. En dankzij mijn ervaring en opleiding beschik ik ook over de nodige technische achtergrond.”
“Maar werfleider zijn, draait volgens mij almaar meer rond goed communiceren. Met je eigen collega’s op de werf, met leveranciers en onderaannemers, en vooral met de bouwheer. Dat is iets wat je niet kan leren met alleen maar theorie. Zelf maak ik er een erezaak van om elke week een werfverslag met foto’s te bezorgen aan de bouwers. Een kleintje voor ons als werfleider, maar een hele geruststelling voor de klant.”
“Of de job als vrouw moeilijker is dan als man? Iedere werfleider moet op zijn strepen kunnen staan. Ik ben geen moeilijk mens, maar als ik iets zeg, dan moet het ook wel gebeuren (lacht). Maar me extra laten gelden, net omdat ik een vrouw ben. Dat zou alleen maar een averechts effect hebben.”
“Alles begint met respect en met goed luisteren. Openstaan voor andermans ideeën en elkaar tegemoet komen. Diegene die iemand niet behandelt zoals het zou moeten, die zal het wel van mij horen.”
“Meer vrouwen durven de stap te zetten”
Ziet Anoushka meer en meer vrouwelijke collega’s de stap zetten naar de bouwsector? “Toen ik mijn opleiding drie jaar geleden begon, waren we met drie dames. Dit jaar al met vijf of zes. Ik heb wel het gevoel dat steeds meer vrouwen hun zinnen zetten op de bouw. Het merendeel specialiseert zich wel vooral in de richting van projectleider.”
“Het gaat moeilijk worden om te verhuizen”
Alsof Anoushka’s planning nog niet vol genoeg stond, is ze samen met haar man ook nog bezig aan de bouw van hun eigen woning. “Maar of we ooit gaan verhuizen, dat is nog maar de vraag (lacht).”
“We hebben tot nu toe altijd bij mij ouders en tante ingewoond. En jaren geleden waren ook mijn opa en oma erbij. Wij zijn een heel kleine, maar heel hechte familie. We doen echt wel alles voor elkaar. Mijn gezin is mijn familie en andersom.”
“In principe zouden we volgend jaar in maart verhuizen. Maar ik denk dat ik gewoon mijn hele familie ga meenemen (lacht). De zetel van mijn recent overleden oma, die krijgt sowieso een speciaal plaatsje in huis.”
“Elke kerstavond samen”
“Een familiemoment dat altijd zal blijven bestaan, is met iedereen samenkomen op kerstavond. Dat is ons jaarlijkse hoogtepunt. Mijn mama verjaart op dezelfde dag en dan is het elk jaar opnieuw extra groot feest in huis. Dat samenzijn met de familie is een gevoel dat ik koste wat kost wil meegeven aan onze eigen kinderen. Maar dat lijkt nu al helemaal goed te komen.”
